گجیل یکی از محله‌های تاریخی و کهن شهر تبریز است. این محله در بین چهار محلهٔ راسته کوچه، کوچه باغ میارمیار و ویجویه واقع شده‌است. گورستان تاریخی گجیل که به «گورستان عرفا» معروف بود، در دوران پهلوی تخریب شد و در محل آن، باغ گلستان (نخستین پارک شهر تبریز) احداث گردید. این گورستان به همراه گورستان‌های سرخاب(شعرا) و  چرنداب(وزرا) از جملهٔ مشهورترین گورستان‌های شهر تبریز بوده‌است

گجیل در لغت به معنای محل پرازدحام و شلوغ است. این محله از قدیم به‌عنوان استراحت‌گاه کاروانیان و محل فروش میوه و محصولات کشاورزی شهرها و روستاهای پیرامون تبریز شناخته می‌شده‌است. درب تاریخی گجیل که برج‌ها و تاق‌های بلندی داشته و یکی از درب‌های نه‌گانهٔ تاریخی شهر تبریز محسوب می‌شده، در سال ۱۳۳۸ خورشیدی و در جریان احداث خیابان فلسطین (ملل متحد) توسط شهرداری وقت تخریب گردید

در دوران پهلوی، شهربانی براساس طرحی سعی در متمرکزکردن مشاغل ناهنجار اجتماعی و به تبع آن اراذل و اوباش در این محله برآمد و نتیجهٔ آن تبدیل گجیل به یک منطقهٔ نامطلوب و ناخوشایند شهری شد. در سال ۱۳۴۵ خورشیدی، پایانهٔ مسافربری شهر تبریز در ضلع شرقی این محله احداث گردید و همین امر باعث شلوغی و رفت و آمد مسافران در این منطقه گردید.

شِشْگِلانْ یکی از محله‌های تاریخی و اعیان‌نشین شهر تبریز بوده است. این محله از سمت شمال به محلهٔ سرخاب از سمت جنوب به محلهٔ خیابان و رودخانهٔ مهران‌رود، از سمت شرق به محله‌های پل سنگی و سیلاب و از سمت غرب به محله‌های سرخاب و حرم‌خانه محصور شده و حدود آن از پل قاری تا خیابان عباسی می‌باشد. محلهٔ ششگلان صاحب ۶ باب مسجد است که «مسجد امیر وزرا» از مهم‌ترین آن‌ها به‌شمار می‌رود. نام این محله در روضات‌الجنان و برخی از منابع قدیمی به‌صورت «شش‌گیلان» ذکر شده‌است. امروزه ششگلان خانه‌های تاریخی بسیاری را در خود جای داده و پیش‌تر نیز مراکزی نظیر تکیهٔ درویش لاغری، دارالمعلمین و دولتخانهٔ کهنه در این محله قرار گرفته بودند.

محلهٔ ششگلان در دورهٔ ایلخانان که شهر تبریز به پایتختی کشور منسوب شده بود، مرکز نشست فرماندارآذربایجان  محسوب می‌شد.موزه قاجار که در زمان ولی‌عهدی عباس میرزا بنا شده نیز در این محله قرار دارد